CAHİLLİK DEYİNCE...

Hayat bir mücadele ve bir nevi savaş alanıdır. İyi ve akıllı insanların ise hayatlarında en büyük mücadelesi cahillerledir. Bilinmeli ki cahiliye devri tarihle kapanmadı, günümüzde cahillerle dolu çevremiz. Zülüm ise cahillikle bir sayılabilecek kadar yakındır. Cahillikle savaş, aynı zamanda maddi ve manevi zulümle yapılan savaştır. Kendi mütevazi tanımıma göre cahil odur ki öğrenmek istemez, sadece dedikoduya kanar ve karşısındakini gerçekten tanımak istemez. Cahil, dar kafasıyla kendi bildiğinin dışında hiçbirşey doğru değildir yanılgısı içinde manevi körlükte yaşar ve aklının alamadığını yok sayar, hatta düşman ilan eder. Bu özellikler cahiliyetin özüdür bence. En tehlikeli ve zararlı cahiller ise "akıllı", "kültürlü" ve "entelektüel" cahillerdir. Onlarla mücadele en çetindir çünkü şer yapmak amacıyla kurnazlıklarını had safhalara ve inanılmaz boyutlara ulaştırabilirler. Mesela sözlüklerde "cahiliye"nin ingilizcesi "ignorance" kelimesidir. Bu kelimeyi şu ifadelerle en basit şekilde Türkçeye tercüme edebiliriz: birini veya birşeyi görmezden gelme, onu yokmuş gibi sayma, her koşulda inatçı ve kalın kafalı olma, değerleri küçümeseme, yani hakikatı tanımamak ve ulvi gerçekleri es geçmek. Ezelden beri cahillere mühlet verilir, bir süre kendi cahiliğiyle rahat yaşamalarına izin verilir, ama eni-sonunda Yüce Tanrı'nın hakikatı üstün gelir ve hak yerini bulur. Cahillerin cahilliklerinde boğulmaları ve karanlığa gömülmeleri kolay olmaz, ama bu belirli vakitte gerçekleşince İblis askersiz kalır.