KARADAN DAHA KARA

Uyur iken
Sırtıma korku yüklediler
Rüyamda kadersel hamle yapan
Kahraman rölünü oyunyorlar
Ancak sonrasında
Şiir kuraklığı zamanlarında
Herkesin hasretle arzuladığı
Pınarımda
Yüzlerini yitiriyorlar
Darmadağın

Korkuyu yenmeme gerek yok
Çünkü o her şafakta
Adımı destanlaştıran
Arıya dönüşen torunumdur

Aynalarla dolu bir labirinte
Yerleştirdiğim kargaları
Kendi karasını görüp
Uçmayı unutuyorlar

Mitolojik korku saçan
Canavarın başını almasını
Cesur şaire emretti ilham perisi
O da tarihi bir bağırış ile
Semitik sırlarımızın yardımıyla
Bunu başardı

Işığın gözyaşlarından
Oluşan ırmakların
Üzerinde uçuşuyor
Kaderden kaçamayarak
Zamandışı akıncıların
Apansız bakışlarında
Bozguna uğrayan kara yazanlar
Ki onlardan
Daha kara yazan beni
Bekler
Bekleyemeyen
Mahşeri bir tutku

Dünya beni fethetmeye çalışıyor
Oysa dünyayı ben çoktan fethettim
Dünya hala bunun farkında değil

DÜNYANIN BAŞKENTİ

ve çalışma masamda oturur iken
sen arkamdasın
orada konstantiniyye’sin
şimdi ise önüme alıyorum seni
böylece özüne dönüyorsun
kendin oluyorsun
öylesine güzel
olduğun kadar güzel

genç türkmen gelinleri gibi ince ve kibar
minarelerin göklere dalıyor
akisleri ise
bizlere sunduğun
aşkın
nihayetsizliğinde canlı mı canlı

sana binbir minnet şehrim
seni okşayanların
adına
teşekkür ediyorum
seni talan etmek
isteyenlere rağmen

arkamda konstantiniyye’sin
önümde ise gelin
ölüme kadar zarif
ölümden sonra zarif