HORASAN’DAN TUNA’YA

Isıttığımız soğuklara
Işıktan bir köprü diktik
ışıktan bir yol sürdük
Işın misali uzandık

Mümkün olmayanları
Olağan kıldık
Korkuttuk
Ve de sevdirdik
Atlarımız sevincimize
Ortak oldu
Süratlı devler olarak
Kuzeylerin oralara
Sıcacık ruh üfledik

Buz tutmuş Tuna üzerinde
Binbir şekilde kayarak
Kışa güneydoğudan selam getirdik

At üsütünde uyuduk
At üstünde namaz kıldık
Atlar bizi en çok sevdi

Şenlik dolu esintileri
Yahya Kemal’ın rüyasında
Gizlemesini bildik

Binbir türlü hokkabazlıkla
Canlara canlı renkler
Bahşettik

Geleceğe nice
Hareketli çocuksu oyunlarımızın
Görünmezliğini
Mirasladık

Mürekkepi sonsuza dek tükenmez
Kalemler yoluyla
Nice hatıraları
Birer sabahlı ötüş misali
Silinmez kıldık

Gencecik Üsküp’lü Agah’ın
Kalemiyle dirildik
Ve dirildik

YOK OLURKEN

Yıllardan korkmaya başladım

Demek ki zaman beni yakalamış

Acılı rüzgarlarıyla

Toprak kokusu almış beni eline

Hangi renge bürüyeyim şimdi

Akıp geçen saniyeleri?

Birer kötürüm canavardır yıllar

Güzel mi güzel anları

bana yaşatan ve de

beni çocukluğumdan uzaklaştıran.

Sonbaharla savunucam

Baharla saldırıcam

Sizleri yok edicem

Yok olurken ben
Yeniden olmak için.